Na początek ciekawostka! Pamiętacie wpis o programowaniu w kawiarni? To dziś w jakimś sensie jest drugie podejście do tematu, bo ten wpis piszę czekając na śniadanie – właśnie w kawiarni. Sama kawiarnia reklamuje się jako śniadaniownia, gdzie mi te określenia wydają się być bardzo podobne… Ale w gruncie rzeczy, jakie to ma znaczenie:)
Pip czyli Python Package Installer to narzędzie umożliwiające zarządzanie pakietami. Takie narzędzia to dość popularne rozwiązania np. dla Javy jest nim np. Maven dla Node’a istnieje npm a dla Elixira to np. mix.
Jak nazwa wskazuje, takie narzędzia pozwalają nam zarządzać pakietami których używamy w tworzonej przez nas aplikacji. Pakiety od których zależy nasza aplikacja nazywamy „zależnościami” a po angielsku – dependencies. Na 100% spotkałeś się z tą terminologia a jeśli nie – to zawsze warto wiedzieć więcej:)
Najprostszy scenariusz używania pip’a to:
1 | pip install nazwa_pakietu |
i jak łatwo się domyśleć – instaluje on nam wskazany pakiet.
Polecenie install pozwala nam, a nie wszyscy o tym wiedzą, by wskazać konkretną wersję biblioteki, np:
1 2 3 | pip install django # instaluje najnowszą wersję pip install django==3.0.2 # instaluje konkretną wersję pip install 'django>=3.0.2' # instaluje wersję nowszą lub równą wskazanej |
Ponad to polecenie pip install posiada kilka przydanych przełączników które warto znać, np:
–no-deps Zainstaluje pakiet bez zależności. Przydatne jeśli wiemy że owe zależności są już zainstalowane.
–force-reinstall Zmusi pipa do przeinstalowania paczki nawet jeśli jest ona w najnowszej wersji.
–index-url Pozwala na podanie innego serwera paczek niż domyślny.
Tak! Pip zainstaluje nam paczkę prosto z gita! Można to zrobić takim poleceniem:
1 | pip install -e git+https://github.com/psf/requests#egg=requests |
czyli podajemy link do repozytorium i nazwę paczki. Co więcej można zdefiniować jak mamy się do tego repozytorium zautoryzować:
1 2 3 4 5 6 | [-e] git://git.example.com/MyProject#egg=MyProject [-e] git+http://git.example.com/MyProject#egg=MyProject [-e] git+https://git.example.com/MyProject#egg=MyProject [-e] git+ssh://git.example.com/MyProject#egg=MyProject [-e] git+git://git.example.com/MyProject#egg=MyProject [-e] git+file:///home/user/projects/MyProject#egg=MyProject |
i wskazać konkretną gałąź, commit, tag lub refa:
1 2 3 4 | [-e] git://git.example.com/MyProject.git@master#egg=MyProject [-e] git://git.example.com/MyProject.git@v1.0#egg=MyProject [-e] git://git.example.com/MyProject.git@da39a3ee5e6b4b0d3255bfef95601890afd80709#egg=MyProject [-e] git://git.example.com/MyProject.git@refs/pull/123/head#egg=MyProject |
Sprawa ma się podobnie z svn’em, mercurialem i bazaarem.
Tutaj sprawa jest bajecznie prosta, w folderze gdzie znajduje się plik setup.py uruchamiamy po prostu komendę:
1 | pip install . |
Standardowym plikiem który przechowuje zależności projektów jest plik requirements.txt. Składnia jest bardzo prosta:
1 2 3 4 5 | SomeProject SomeProject == 1.3 SomeProject >=1.2,<2.0 SomeProject[foo, bar] SomeProject~=1.4.2 |
Jak widzisz sposobów podania wersji jest kilka, nie ma sensu kopiować dokumentacji, więc po prostu zostawiam link do pepa – https://www.python.org/dev/peps/pep-0440/#version-specifiers
Plik requirements.txt może zawierać również zmienne środowiskowe, tj np.:
1 2 | SomeProject ==5.4 ; python_version < '2.7' SomeProject; sys_platform == 'win32' |
co pozwalaj uzależnić zestaw zależności od środowiska na którym będzie działało instalowane oprogramowanie.
Pip pozwala zainstalować wszystkie zależności z requirements.txt poleceniem:
1 | pip install -r requirements.txt |
Możemy też zrzucić wszystkie aktualnie zainstalowane biblioteki do pliku requirements.txt poleceniem:
1 | pip freeze > requirements.txt |
Jest to format dystrybucji paczek Pythonowych, pozwala na znacznie szybsze instalowanie ich niż klasyczne instalowanie ze źródeł. Pip preferuje ten format i dopiero jeśli go nie znajdzie to będzie szukał źródeł. Oczywiście pliki takie można zainstalować ręcznie, np:
1 | pip install SomePackage-1.0-py2.py3-none-any.whl |
Tylko trzeba je sobie dokleić, tzn:
1 | pip completion --bash >> ~/.profile |
Podobna funkcjonalność istnieje dla dwóch innych powłok: fisha i zsha.
Jak pewnie zauważyłeś nie ma jakiegoś takiego jednego konkretnego i wygodnego sposobu by zrobić to plikiem requirements.txt. Powstały inne narzędzia takie jak np. poetry ale to już temat na inny wpis.
Tak czy siak, mam nadzieje że pokazałem coś ciekawego:)
Ostatnio tygodnie były tak bardzo wypełnione, że nie udało mi się napisać nawet krótkiego podsumowanie. Więc dziś zbiorczo podsumuję luty… Read More
Zapraszam na krótkie podsumowanie miesiąca. Książki W styczniu przeczytałem "Homo Deus: Historia jutra". Książka łudząco podoba do wcześniejszej książki tego… Read More
Cześć! Zapraszam na podsumowanie roku 2023. Książki Zacznijmy od książek. W tym roku cel 35 książek nie został osiągnięty. Niemniej… Read More
Zapraszam na krótkie podsumowanie miesiąca. Książki W grudniu skończyłem czytać Mein Kampf. Nudna książka. Ciekawsze fragmenty można by było streścić… Read More
Cześć, ostatnio w Internecie pojawiło się dużo artykułów, które nie były przychylne pracy zdalnej. Z drugiej strony większość komentarzy pod… Read More
Zapraszam na krótkie podsumowanie miesiąca. Książki W listopadzie dokończyłem cykl "Z mgły zrodzony" Sandersona. Tylko "Stop prawa" mi nie do… Read More
Pokaż komentarze
Merytoryczny artykuł!
Pozdrawiam, Mateusz.
Dzięki!
Wedle wikipedii "pip" jest bliższe "wine" jeśli chodzi jak rozwija się ten skrót:
https://en.wikipedia.org/wiki/Pip_(package_manager)
To tak żeby się czegoś przyczepić. :)
Hyhyhy :D yeah, udało się przyczepić! :D a tak serio, to oczywiście że masz rację:) oba są rekursywne :D
Nigdy nie używałem pip. Jeszcze nie doszedłem do tego poziomu znajomości Python. Myślę że managery pakietów są bardzo pomocne w tworzeniu projektu. Korzystałem trochę z npm chyba dla Angulara i trochę się w nim pogubiłem ale i tak jest to fajne narzędzie.
Fajny artykuł. Thanks :-).